Deze hybride wezens, deze cyborg-centauresses, lanceren zichzelf in de aanval van de breuk, in al zijn vormen, als een noodzakelijke daad van verandering.
In het Italië van het einde van de jaren 1990 is Olga met haar 40 jaar en twee kinderen een toegewijde moeder en echtgenote. Op een dag verlaat haar man haar. Alles moet opnieuw worden opgebouwd, te beginnen met de woorden.
Lucile Saada biedt een tijdelijke ruimte die openstaat voor iedereen, waar iedereen tot zijn recht komt.
In deze voorstelling waarin muziek dans begeleidt, waarin politiek en ritueel met elkaar verstrengeld raken, buigt Zora Snake zich over de teruggave van rituele voorwerpen die als kunstwerken worden beschouwd en die tijdens de kolonisatie zijn gestolen.
Geluid, materialen en lichamen samen om een opeenvolging van droomlandschappen te creëren die choreograaf Eszter Salamon "dynamische monochromen" noemt.
Hoe bewonen we het instituut? En hoe bewoont het ons? Hoe treedt een lichaam binnen? Kan het eruit komen?
Haar voorstellingen zijn altijd scores voor grote groepen en tonen op energetische wijze de kracht van het collectief.
