Een mogelijke interactie tussen de muziek en de scène

Vormelijk gezien is het ook een muziektheatervoorstelling, net als de twee vorige stukken. Kunnen we stellen dat tekst en muziek echt samen geschreven zijn?

Fabrice Murgia: Ja, de muziek en de tekst vormen één geheel en zijn van bij het begin samen ontstaan. We behandelen samen diverse thema's, elk in zijn eigen taal. Een dergelijke samenwerking is complex omdat het tijdsverloop verschilt. Muziektheater komt niet tot stand zoals een opera, bijvoorbeeld. Bij een opera heb je een libretto en de tijd ligt vast, want je hebt de muziek. Hier gaat het om een creatie in symbiose, vertrekkend van de gedeelde ervaring van de reizen en de ontmoetingen. Daarna moeten we onze beide schrifturen, die voor het toneel en die van de muziek, tegenover elkaar plaatsen. We moeten het dus eens worden over een werkmethode, zodat we kunnen komen tot een gemeenschappelijk, symbiotisch tijdsverloop voor de getuigenissen op video, de muziek en het spel van de acteur op de scène.

Dominique Pauwels: En de ‘echte’ tijd van het theater is totaal verschillend van de ‘relatieve’ tijd van de muziek.

Zal er ook muziek live gespeeld worden?

FM: We zitten nog altijd in de beginfase van het project en alles kan nog veranderen, maar voorlopig vertrekken we van het idee dat Dominique zichzelf blijft op het toneel, zodat we een zo hecht mogelijke interactie tussen de muziek en de scène krijgen. We willen de valstrik van het muziektheater vermijden waarbij je een opeenvolging ziet van muziek en dan theater, daarna wat muziek, opnieuw theater en zo verder. Wat we willen maken zijn modules die zich in elkaar gaan nestelen.

Op scène hebben we een acteur, Josse De Pauw, die in staat is het toneel volledig te beheersen. Hij zal de grote ethische vragen over kernenergie tot een persoonlijk en menselijk niveau terugbrengen. (Toont een beeld van een in Rusland gefilmd interieur). Dominique en ik hebben dezelfde emotie gevoeld toen we binnenstapten bij deze man die woont aan de oever van de Tetsja, een rivier vervuild door radioactief afval. Die man in zijn huisje aan de rivier heeft een eigen geschiedenis die buiten zijn wil om samenhangt met de ‘grote’ geschiedenis, die van de Russische kernwapenwedloop en de Koude Oorlog. Dat zouden we graag overbrengen: het naast elkaar bestaan van de menselijke tragedie van een enkeling en van de grote drama's op wereldschaal. Het gaat om het verhaal van die kleine man met zijn verlangens en verzuchtingen tegenover de grote ambities en de hoogmoed van de mensheid.

Woorden opgetekend door Cécile Michel
Op 8 mei 2019

La Mémoire des arbres / Fabrice Murgia, Dominique Pauwels / interview