Dit openingsweekend biedt de kans een theater te betreden dat getransformeerd is dankzij een energie die het sociale engagement van de vorige seizoenen verderzet en tegelijk aanvult. Het seizoen 17-18 ruimt een bijzondere plaats in voor de internationale dimensie, maar dit feestelijke weekend wil eerst en vooral de diversiteit van de praktijken in de Fédération Wallonie-Bruxelles laten zien. Het wil zowel het Théâtre National als de Franstalige toneelwereld op de kaart zetten als een open en transdisciplinaire ruimte.Marionettenspel, jazz, cabaret, film, circusact, lezing, dans, street art, fotografie, antropologische journalistiek, kort format ... Het zijn vakjes waar de uitgenodigde verhalenbouw(st)ers zich uiteindelijk niets van aantrekken. Waar zij wel belang aan hechten, zijn de beperkingen van hun eigen discipline. En de stap die ze in de richting van het theater zetten.

Ik had het geluk het pad van sommige van deze artiesten te kruisen naar aanleiding van projecten waarvan ik de regisseur was. Claudio Stellato, Fabian Fiorini, Looka loopa of Peggy Lee Cooper: elk van deze mensen ontmoette ik op momenten dat het etiket dat aan mijn werk kleefde begon te jeuken. Op momenten dat ik me afwendde van mijn artistieke gewoontes, dat ik de randgebieden van het theater opzocht – en dus geen vangnet meer had.

Dat is uiteindelijk de verbindende factor tussen de werken die op het programma van dit openingsweekend staan.

Ze vallen niet alleen op door hun meesterschap, door de gedrevenheid waarmee ze kunstdisciplines opnieuw uitvinden, maar ze zijn vooral het resultaat van de nieuwsgierigheid van deze kunstenaars.

Interesse tonen voor het pad van de ander, durven en gewoon doen: een cocktail van vrijgevigheid. Het is de energie die al deze voorstellen voedt en ze met elkaar verbindt.

In zekere zin is het een feestelijk overzicht van wat men zoal in ons Théâtre National nieuwe stijl zal kunnen zien ...

Fabrice Murgia, Directeur