In 2007 richt hij tussen Keulen, Berlijn en Zürich het International Institute of Political Murder op, een productiehuis voor theater en audiovisuele kunsten waarvan de voorstellingen algauw erkenning vinden op de grote internationale festivals: Berlijn, Avignon, Brussel, Montréal en Venetië …

Milo Rau’s thema’s zijn tragische gebeurtenissen die een stempel hebben gedrukt op de hedendaagse geschiedenis, zoals de val van de Ceaucescu’s, de genocide in Rwanda, de moordpartij door Anders Breivik, de bloedbaden in Congo, de Syrische dictatuur, het onthaal van migranten in Europa, of nog de zaak Dutroux … Hij stelt het gangbare beeld ervan in vraag of brengt er een gedistantieerde reconstructie van. Rau experimenteert met een nieuwe vorm van politieke kunst, die tegelijk esthetisch is en op harde feiten gebaseerd – het Real-Theater, zoals regisseur Alexander Kluge het mooi formuleerde. Die politieke kunst is evenzeer wars van de naturalistische traditie uit de 19de eeuw als van de performancepraktijk die in de afgelopen 50 jaar gemeengoed is geworden.

Het gaat er Milo Rau om de traditionele identificatie- en representatiemechanismen te hervormen. Een verhaal op het toneel brengen is een crisis veroorzaken. Zijn streven komt erop neer de Europese weldenkendheid aan een soort politieke psychoanalyse te onderwerpen. Vertrekkend van de intimiteit van alledaagse situaties bereikt hij gaandeweg het brutale en grootse van een Griekse tragedie.

Zo klinken in de getuigenissen van migranten in zijn voorstelling Empire al snel Aeschylus’ Smekelingen door. Voor hem is de werkelijkheid immers ‘niets meer dan een verschijning van dat grotere, dat men samenleving, geschiedenis of nog iets anders noemt’.

Bij de voorstelling van het Kwaad is de inzet volgens hem– zoals Hannah Arendt het omschreef – hoe de daders dat Kwaad proberen te ontkennen: hun ingebeelde onschuld, hun veronderstelde onschendbaarheid. 

Tot slot ontleende hij aan een van zijn meesters (de grote Bertolt Brecht) zijn voorkeur voor een dramatisch format dat zich heel goed leent voor een gewetensonderzoek, nl. dat van het gerechtelijk vooronderzoek, met daarna de behandeling van de zaak ter zitting – een vorm die precies op de scheidslijn ligt tussen het toneel en de rechtszaal.

Portret Yannnic Mancel

Photo © Daniel Seiffert

Milo Rau creaties : Five Easy Pieces & General Assembly.