In een postapocalyptisch decor grijpt de pulsatie de dansers aan om woede en opstand tot uitbarsting te brengen.
L’après-midi d’un foehn Version 1 ons uit om ons te verwonderen over wat ongrijpbaar en briljant getemd is in een performance en installatie, als waren het stukjes materie.
Dit tijdloze beeld van de adolescentie, even vernietigend als dromerig, vol romantiek en verzadigd door een flamboyante beslotenheid, kan nog steeds bekoren.
Het spiegelpaleiseffect van dit portret wordt verder nog verrijkt door de sublieme melancholische composities van Belgisch singer-songwriter An Pierlé.
