We love arabs

De Israëlische danser en choreograaf Hillel Kogan staat alleen op de bühne, in wat lijkt op een proloog. Hij geeft aan op zoek te zijn naar een Arabische danser, met wie hij in een aanstaande voorstelling de pijnlijke kwestie van het oorlogszuchtige en/of vreedzame naast-elkaar-leven van beide volkeren onder de loep wil nemen.

Zodra de partner op het toneel verschijnt, komen alle gemeenplaatsen, clichés en andere vooringenomen meningen aan bod die beide bevolkingsgroepen er qua cultuur, politiek en religie over elkaar op nahouden. De voorstelling pakt met humor en spot ook veel andere vooroordelen aan – over de wereld van de hedendaagse dans, zijn modetrends en grillen, zijn snobisme
en elitisme – alsook de bijna racistische opvattingen over lichaamsbewegingen die beide culturen er over elkaar op na houden …

Maar godzijdank verdwijnt op het einde, als door een wonder, elk misverstand of ongemak om plaats te maken voor een algemene communie waar humus en pita de rol van wijn en hostie overnemen.