I was looking at the ceiling and then I saw the sky

‘Ik staarde naar het plafond, en toen zag ik de hemel!’ In 1994 zagen in Los Angeles zeven mensen machteloos toe hoe een vreselijke aardbeving hun leven ingrijpend verstoorde: een jonge delinquent, een Zuid-Amerikaanse moeder, een advocaat, een journalist, een politieman, een medewerker van de gezinsplanning en een dominee.

De Amerikaanse componist John Adams schreef dit werk, dat het midden houdt tussen een opera en een Broadway-musical, op een libretto van dichteres June Jordan. Het werd nog niet eerder in België opgevoerd. Na de aanslagen in Parijs dachten Marianne Pousseur en Enrico Bagnoli er nochtans meteen aan. Ze vatten het idee op om het werk te brengen met jonge zangers en musici: studenten van de – doorgaans onverzoenbaar geachte – afdelingen Klassiek en Jazz van het Conservatorium van Brussel.

Het duo had een voorstelling voor ogen die voor allen open zou zijn, bruggen zou bouwen en voor een spontane mix zou zorgen tussen verschillende genres en generaties, alsook tussen jonge professionals en meer gevestigde kunstenaars.