Hamlet

Hamlet is de tragedie van intimiteit die hals over kop botst met de buitenwereld. Het is de opkomst van het individu dat zich realiseert dat het een mysterie voor zichzelf is. In de huidige context van steeds snellere digitale veranderingen is de bevraging van de relatie tot onszelf en de vastheid van identiteit van hernieuwde diepgang. 

In het theater van Christophe Sermet zijn er geen conceptuele herlezingen of gefragmenteerde transposities nodig om de klassiekers te verankeren in een vruchtbare reflectie op onze tijd. 

Zijn visie op Hamlet houdt vast aan de oorspronkelijke plot: het is het verhaal van de prins van Denemarken die terugkeert naar huis om zijn vader te wreken, en die in het theater en in het spel van (geveinsde) waanzin een ongekende ruimte voor openbaring vindt. 

Sermet benadert Hamlet als een archeoloog die oude en minder oude versies van de klassieker doorzoekt, soms om een welbespraakt geluid te vinden, soms een levendige beweging, soms een verrassend perspectief. Hij zet al deze impulsen om in een taal die even uitbundig als direct en frontaal is: een waar genot voor de acteurs*rices.

In deze productie, die behoedzaam is voor te veel hoogdravendheid, keert Hamlet terug naar de disfunctionele schoot om zijn vader te wreken, waar hij een drijvend Denemarken aantreft, een soort eiland op drift. Een ruimte los van het vasteland, waar mensen geïsoleerd leven en elkaar in de gaten houden. Een eiland waar je alleen aan kunt ontsnappen door jezelf in de oceaan te gooien, in het niets, in de dood. 

Op dit stuk land zullen fictie en theater dienen als spiegel en blikopener voor de prins van Denemarken. Christophe Sermet accentueert metatheatraliteit om de functie van theater en kunst in een wereld van verheerlijkte extimiteit in vraag te stellen. Is het podium nog steeds het beste vehikel voor intimiteit? 

Première
Création Studio Théâtre National Wallonie-Bruxelles