Feroz

Ik wou dat ik nooit geboren was. 

Vier kinderen spreken zonder enige schroom over de verschrikkingen die zij moeten doorstaan. Ze voeren het woord te midden van lotgenoten, die net zoals zijzelf beroofd zijn van hun stem, identiteit en rechten. Zij vertellen over wat zij dagelijks zien en meemaken of zelf moeten ondergaan in een detentiecentrum voor minderjarigen.

Danilo Llanos Quezada baseerde zijn film op Mi Infierno en el Sename, het boek van Edison Llanos. Deze auteur schreef een getuigenis neer over zijn verwoeste jeugd in de Servicio Nacional de Menores (Nationale Dienst voor Minderjarigen) in Chili. Deze instelling is belast met de bescherming van kinderen die kwetsbaar zijn of tegen wie een gerechtelijk vonnis werd uitgesproken. Daarnaast oefent ze ook controle uit op adoptieprocedures. Een onderzoek van UNICEF bracht uiteindelijk het seksueel misbruik, het geweld en de mishandelingen aan het licht die deze diensten tot op het bot aantasten. De publieke opinie werd in vuur en vlam gezet door de pogingen van de Chileense rechterlijke macht om deze rapporten in de doofpot te stoppen. Voor de vertolking van de personages uit deze aangrijpende verhalen heeft Teatro La Peste ervoor gekozen om te werken met een cast van voornamelijk jongens en meisjes in de preadolescentie. Feroz, een schreeuw van pijn en tranen, is het verhaal van de inspanningen die deze vergeten, vermiste en hongerige kinderen leveren om toch maar te behoren tot de gelukkigen die via adoptie de dans weten te ontspringen.