Wandering memories

Stel je een klein, vervallen hotel voor.
Denk je in dat dit hotel zelf een van de personages is in het verhaal dat zal geschreven worden.
Misschien kan je dan zeggen dat het de plaats is van de Omzwervingen van de Herinnering, van de Dwaaltocht van het Zeepaardje.
Vier mensen komen er samen terecht zonder echt te weten waarom.
Ze lijken allemaal getroffen te zijn door een black-out en weten niet meer wat er voorheen gebeurd is. Welke ingrijpende gebeurtenis heeft er zich eigenlijk juist voorgedaan? Een ongeval? Een emotionele schok? Een hersentrauma? Een beroerte? Een hersenaandoening?
Of is het allemaal slechts een droom?
Elk van hen probeert de stukjes in elkaar te passen van zijn verleden, zoals het zich mogelijk heeft voorgedaan.

Na L'Herbe de l'oubli (Beste voorstelling bij de Maeterlinck-prijzen 2018) buigen Jean-Michel d'Hoop en de Point Zéro Company zich over de herinnering, een van de boeiendste capaciteiten van het menselijk ras. Het geheugen draagt bij tot de identiteitsconstructie van de mens, gaande van het intieme tot het universele; het traceert zijn geschiedenis, zijn eigenheid.

In deze voorstelling komen theater, muziek, dans en beweging samen en poppen en wordt de podiumtaal versterkt door maskers. L'Errance de l'Hippocampe verkent de fragiele, diepe en geheime zones van de herinnering en bereikt zo de schimmige plek van het droomlandschap. Een uitnodiging om een visueel, gevoelig en emotioneel pad in te slaan, en ook  om tot een persoonlijk beeld van het onzichtbare te komen en onvermoede aspecten van de werkelijkheid te ontdekken.