Een theater- en dansfestival voor een jong publiek, waar kinderen, tieners, ouders en grootouders de podiumkunsten kunnen ontdekken (of herontdekken).
Émilienne Flagothier en haar medeplichtige actrices orkestreren een cathartisch antwoord op de seksistische micro-agressies die het leven van vrouwen kenmerken.
Een odyssee waarin slam, rap en krump samenkomen om in dialoog te gaan met alle lagen van het stedelijke leven.
Op dit stuk land zullen fictie en theater dienen als spiegel en blikopener voor de prins van Denemarken.
Vier eeuwen scheiden hen, een fles likeur brengt hen samen.
Een euforische cocktail van medeplichtigheid, broosheid en volharding.
In deze voorstelling waarin muziek dans begeleidt, waarin politiek en ritueel met elkaar verstrengeld raken, buigt Zora Snake zich over de teruggave van rituele voorwerpen die als kunstwerken worden beschouwd en die tijdens de kolonisatie zijn gestolen.
Van het scherm naar het podium, Lola Arias vertelt de aangrijpende verhalen van vrouwen en transpersonen die in gevangenschap leven in Buenos Aires, voor wie muziek bevrijding en verlossing biedt.
Geluid, materialen en lichamen samen om een opeenvolging van droomlandschappen te creëren die choreograaf Eszter Salamon "dynamische monochromen" noemt.
MàD staat voor Mots à Défendre (Woorden om te Verdedigen); «mad» als in gek, outsider, hybride, gewaagd en feestelijk. MàD voor het transdisciplinaire festival dat ons aanspreekt!
Met veel zelfspot deelt ze haar intieme bekentenissen met het publiek op een eerlijke en directe manier, vol heerlijke anekdotes.
ANIMA ontvouwt zich op drie reusachtige schermen en biedt landschappen in eeuwigdurende mutatie.
Wat zeggen onze voor- en achternamen over ons? Waar is onze naam de naam van?
De enscenering is een delicate evenwichtsoefening en orkestreert een diepgaande bevraging van de aard van kunst en de manier waarop kunst ons leven vormgeeft.
Wat als we deden alsof we tien jaar oud waren? Wat als we elkaar dan zouden ontmoeten om te spelen, elkaar in vertrouwen te nemen en groots te dromen?
Geconfronteerd met de eindigheid van ons bestaan en van het hele universum, lijkt het vinden van betekenis voor Simon Thomas alleen mogelijk via kunst en spel.
In deze tijd van vrouwelijke bevrijding transformeren Michael De Cock en Carme Portaceli Emma Bovary in een heldin van de emancipatie.
Om echte of verzonnen verhalen te laten zien en te laten horen die samen het verhaal van onze wereld vertellen.
Met het kunstencentrum Sainte-Gertrude breidt het theater zich uit naar de stad en de wereld, het oneindige universum van artistieke talen, en opent het een kier in het leven van plaatsen die als gesloten worden beschouwd.
Hoe bewonen we het instituut? En hoe bewoont het ons? Hoe treedt een lichaam binnen? Kan het eruit komen?
Haar voorstellingen zijn altijd scores voor grote groepen en tonen op energetische wijze de kracht van het collectief.
