Un retour

« Op 16 januari 2020 kreeg ik een bericht: « Hallo, ik ben je grote zus ». Toen begreep ik dat het verhaal dat ze mij verteld hadden niet waarheidsgetrouw was.

Ik begon onderzoek te verrichten naar kinderhandel tussen Burundi en België tussen 1993 en 1998, werd me bewust van de omvang van deze praktijk en besefte dat ik geen alleenstaand geval was. Ik kreeg de bevestiging hiervan toen ik Alain Lallemand ontmoette, een journalist die in de jaren negentig verslag uitbracht over deze onderwerpen. Hij toonde me alle hoeken en kanten van de mensenhandel waarvan ik het slachtoffer was geworden.

Ik heb toen besloten om met mijn artistiek team een tentoonstellingsruimte te ontwerpen waarin het intieme en het politieke konden vermengd worden. We zouden er een discussie in opzetten over transnationale adoptie en de ontworteling waar deze toe kan leiden. Als tegengewicht zouden we ook de collectieve geschiedenis tonen die onze gebieden verbindt. Deze reis van videoclips, archiefdocumenten, foto's en geschriften, tot leven gebracht door al dan niet gemengde inclusieve gesprekken, herinnert ons eraan dat de tentoonstelling de voetsporen van de bezoekers drukt. Het is een plek om te delen en zo de mensen bewust te maken, om te creëren en op die manier mensen samen te brengen, om verhalen te vertellen die het herstel bespoedigen. En, wie weet, om een terugkeer naar Burundi mogelijk te maken. »